Voor de geschiktheid van de Nederlandse woningvoorraad heeft de voortschrijdende vergrijzing structurele gevolgen. De woningvoorraad zelf heeft een gemiddelde levensduur van 60 jaar, maar bij het huidige bouwvolume (60.000) wordt pas eens per 120 jaar ververst. De voorraad bestaat voor een fors deel uit gezinswoningen in een rigide betonstructuur
En een landelijk bijna uniforme stedenbouwkundige verkaveling: voor 1977 traveemaat 6,0 m, na 1977 traveemaat 5,40 m. Deze woningen zijn voor groot deel ongeschikt om omgebouwd te worden tot nultredewoning. Zelfs indien de bevolkingskrimp zou leiden tot teruggang van het aantal huishoudens zou er behoefte blijven aan bouwproductie. In hoofdzaak om de NOOD aan KWALITATIEF geschikte WONINGEN op te heffen. Voor de aanpassing van de woningvoorraad aan de door vergrijzing veranderende woonbehoeften alleen al is stevig volume aan vervangende nieuwbouw nodig. En om de motor van de conversie in woningbestand op het kwaliteitsthema zelfredzaamheid op gang te brengen is sowieso al een gehele jaarproductie seniorenwoningen extra nodig.
Een uitdaging voor de bouwers in de erkende krimpgebieden. | 
